De reis begon op de luchthaven van Brussel op 10 maart, toen ik het team ontmoette met wie ik 15 dagen zou doorbrengen die onvergetelijk zouden blijken te zijn. Na een vlucht van 9 uur naar Kinshasa, gevolgd door een binnenlandse vlucht van 1,5 uur, kwamen we de volgende ochtend aan bij het huis van de broers in Nioki.
Dit is mijn eerste contact met de plaatselijke bevolking, en ik moet zeggen dat de cultuurschok veel groter is dan ik me had voorgesteld. Ik word onmiddellijk getroffen door het aantal wachtende mensen. Ik ben vooral verbaasd als ik hoor dat sommigen van hen er al een paar dagen zijn en te voet, per fiets of zelfs per prauw zijn gekomen, meerdere dagen onderweg om gebruik te kunnen maken van de gezondheidszorg.
Een deel van het personeel is zeer ervaren en het werk begint zeer snel, slechts enkele minuten na onze aankomst in het dispensarium. Terwijl we de toekomstige winkel voorbereiden, krijgen we de bevestiging dat 2400 mensen zich hebben ingeschreven voor de komende 15 dagen. We moeten zo snel mogelijk beginnen, want ik weet nu al dat het tempo intens zal zijn. De behoeften zijn enorm en alles is bruikbaar ter plaatse. Na de installatie van de bescheiden apparatuur en de classificatie van alle ingezamelde brillen, begint het werk pas echt in een zeer serene en positieve sfeer. De mensen komen en gaan in een zeer gestaag tempo en de dagen van 11 uur volgen elkaar op, maar ze zijn niet hetzelfde. Wij houden steeds voor ogen dat wij zoveel mogelijk mensen tevreden willen stellen, aangezien wij tot volgend jaar hun enige mogelijkheid zijn om van gezondheidszorg te profiteren.
Het leven is er zeer spartaans. Het moeilijkste is de hygiëne. Er is gebrek aan water, de lokalen zijn vervallen en slapen te midden van spinnen is nauwelijks geruststellend, zelfs niet onder de bescherming van mijn muskietennet. Maar na 2 of 3 dagen begint de vermoeidheid toe te slaan, en let ik niet meer op mijn kamergenoten, ik denk alleen nog maar aan slapen.
De ervaring met het OWW team is lonend op alle niveaus. Ik heb het geluk te reizen met zeer hechte en professionele mensen die mij met open armen hebben ontvangen, zodat ik zeer snel kon integreren. Deze ervaring zal onvergetelijk blijven en heeft mij voor altijd getekend. De blik in de ogen van de mensen, hun erkenning, hun dank waren altijd mijn drijfveer, want het werk was echt moeilijk, maar ik heb nergens spijt van. We werden met alle egards ontvangen door de Congolese bevolking. Gezien de extreme armoede die in het land heerst, zijn de mensen die ik heb ontmoet tevreden met weinig en hebben zij mij doen beseffen dat veel dingen waar wij in onze consumptiemaatschappij aan hechten van ondergeschikt belang zijn. Ik dank Pearle dat ze me de kans hebben gegeven om één van mijn dromen te verwezenlijken. Deze ervaring heeft een passie in mij aan het licht gebracht en dit zal zeker niet de laatste humanitaire missie voor mij zijn. Dank aan het OWW team voor het kiezen van mij en voor hun welkom. Mooie vriendschappen zijn geboren in Nioki...
PS: als je volgend jaar niemand kunt vinden, ben ik 7/7, 24/24 beschikbaar
Hamza Ouazzani Touhami